مرگ بر دیکتاتور

یک مدتی هست که شعارهای خط خورده ی رو دیوارها و پل عابر پیاده واتوبوس و... توجه من رو خیلی به خودش جلب می کنه.مثلاً شعار" سبزها زنده اند" فقط سبزش خط خورده.این نشون میده اینا از اسم رنگ سبز هم وحشت دارن،البته فکر کنم واسه همین می خان نماد ما رو هم بدزدن.
جالب تر از اون شعار های "مرگ بر دیکتاتور" که فقط دیکتاتورش خط می خوره.طوری روی کلمه دیکتاتور خط می کشن که هیچ اثری ازش باقی نمونه.انگار قبول دارند که این دیکتاتوری که مد نظر شعار نویس هست کسی جز رکن اصلی این حکومت نیست.خودشون هم میدونن دیکتاتور کیه.اگه قبول ندارند که مملکت ما داره به صورت دیکتاتور اداره می شه پس چرا از این کلمه هراس دارند؟ می ترسند چون فهمیدن که ملت ایران حکومت رو شناختن.
پدر های ما مبارزه کردند که سلطنت برچیده بشه و مردم درتصمیم گیری ها شریک بشن اما به نظرتون ما الان چیزی بدتر از پادشاهی رو با گوشت و خونمون لمس نمی کنیم؟
-سبز یعنی یک نشان افتخار

سبز یعنی کهنه عشق ماندگار
سبز یعنی انتهای فصل سرد

سبز یعنی سیدی از اهل درد

سبز یعنی یک جهان مظلومیت

سبز یعنی صبر بر محرومیت
سبز یعنی یک نماد زندگی

صلح و ایمان، عدل و دین، آزادگی
سبز یعنی مهرورزی بر همه

سبز یعنی راه پاک فاطمه
سبز یعنی عشق آن پیر خمین

سبز یعنی راه مولامان حسین
سبز یعنی انحلال خشم و کین

بازگشتی سبز بر آیین و دین

سبز یعنی ماجراجویی تمام

بازگشتن بر ره سبز امام
سبز یعنی سادگی، فرزانگی

هشت سال ِ جنگ و خون ، مردانگی
سبز یعنی مرد فرهنگ و هنر

از سرانگشتش بود صدها اثر
سبز یعنی مرد ایمان و عمل

سبز یعنی نه دروغ و نه دغل
سبز یعنی بر زمستان والسلام

بر بهار نو به آزادی سلام