با چشمی گریان و دلی لبالب امید :
مادر شیر دل میهن به قلب غمزده ات تسلیت می گویم.می دانم که دیگر جوانت نیست ،میدانم پاره ی جگرت را به خاک سرد گورستان سپردی و آرزوهایت را کنارش دفن کردی.نمی گویم می فهمم بلکه فقط می گویم می دانم خنجر تیز یزیدایان چگونه جسم پاک فرزندت را در ظهر عاشورا پرپر کرد .ولی این را می فهمم که خونی که به نا حق ریخته شود پایمال نمی شود،آهی که به سوز از سینه ی مادری بیرون آید بی جواب نمی ماند،حال تو عمق غم مادر علی اکبر را می فهمی و برای مظلومیت فرزندان حسین فریاد می شوی.کدام قلب بودکه درماتم شهیدان راه آزادی آتش نگرفت.کدام آزادی خواه و آزاد اندیشی بود که از مرگ جوان وطن نسوخت.هر یکی از که از ما رفت صد خواهدشد.هر فریادی که از حنجره ی هر شهید برون آمد هزار غریو می شود. در راه آزادی میهن همه ما شهیدیم، هزاران هزار شهید.پس غم مخور مادر که این ابتدای راه است.
برادران غیورم ،خواهران دلیرم شهادتتان مبارک،می دانم که روز محشر با عاشوراییان محشور می شوید و دشمنان حسین (ع)پیشتان رو سیاهند و یزیدان زمان در صحرای محشردر پی گناه کبیرشان سرگر دان وعاجزند.
یا حسین مظلوم
